Саяхнаас ер нь "дээдсийн амьдрал"-ыг үхэн хатан мөрөөдөх хүн олширчээ. Тэд ноён нуруугаа авч
хаяад ч болсон зөвхөн дээшилж авахаар, баян хүн биш мөртлөө баян хүний царай гаргаж, өөрөөр хэлбэл
дотроо паланцаг байсан ч гаднаа гяланцагийн дүрийг эсгэх болжээ.
Өөртөө оногдсон бололцоо нөхцлийн дотор хичээнгүй шургуу урагшлах зориг байхгүй, амьтны
элэг доогийн үр болно гэдгээ ул мэдэн хорвоогийн чамин гоёыг хөөн нэхэж, дээдсийн нийгмийн нэгэн
зурвасыг эзэлснээр нэрэлхүү сэтгэл нь ханадаг ажээ.
Иймэрхүү мулгуу хүмүүс нийгэм хэмээх дугуй театрын хамгийн эхний эгнээнд суух гэж аар
түлхэлцээн шахалдаан хийж байдаг. Энэ үймээний дунд хүсэл шуналаа хазаарлахын сэтгэл гэдэг юм хөл дор
нь гишигдэж, хүний сайн суртахууны ихэнх нь бяц дарагдан амьсгал нь тасардаг юм даа. Гаднаа
гяланцагийн бор амжилтаар бусад хүнийг гялбуулахаар зүтгэх нэр алдар хөөцөлдсөн араншингаас ер
хичнээн их үргүй зарлага, гуниг зовлон, сөнөл сүйдэл үүсч гардаг болоо! Хүрэх газар бүрт нь түүний балмад
үр дүн илэрч байдаг, Ингэхээр муу луйврын жүд тасардаггүй.
Энэ нь өөрийгөө ядуу дорой хүн гэж бодуулахыг тэвчилгүй,тэгүүлсэнд орвол бүр шударга бусыг
хийж явах нь илүү дээр гэж бодож байгаа хүний хэрэг явдал юм.
Бас мөнгөний төлөө улайрч, яахаас ч буцахгүйгээр харайлгаж явдаг балай этгээд ч олон байдаг. Гэхдээ энэ
тохиолдолд, хамгийн өрөвдөлтэй нь алдаа гаргасан тэр хүн өөрөө бус, харин уруу татагдан буруугүйгээр
өөрийн биеэ дорд унагасан олон тооны гэр бүлийнхэн нь хохирч байдаг юм.
No comments:
Post a Comment